|
Opis Komitetu Światowego Dziedzictwa:
Obiekt obejmuje dziewięć ogrodów położonych w różnych częściach Iranu. Są one przykładem różnorodności ogrodów krajobrazowych, które podlegały ewolucji, przystosowując się do różnych warunków klimatycznych przy zachowaniu zasad pierwotnej koncepcji sięgającej czasów panującego w VI w. p. n. e. Cyrusa Wielkiego. Obowiązuje w nich podział na cztery części. Główna rola przypada wodzie, która jest elementem dekoracyjnym. Ogrody dysponują własnym systemem nawadniania. Ogrody perskie symbolizują Eden oraz cztery żywioły zaratusztrianizmu: niebo, ziemię, wodę i roślinność. Pochodzą z różnych epok, począwszy od VI w. p.n.e. Obejmują elementy architektoniczne, wolno stojące pawilony, mury, a także zaawansowane systemy nawadniania. Wywarły wpływ na sztukę projektowania ogrodów w Indiach oraz w Hiszpanii. |
|