|
Opis Komitetu Światowego Dziedzictwa:
Stolica Erytrei, położona na wysokości ponad 2 tys. m n.p.m., stała się placówką wojskową włoskich władz kolonialnych, czemu zawdzięcza swój rozwój od lat 90. XIX w. Od 1935 r. zaczęto na szeroką skalę budować na modłę ówczesnego włoskiego racjonalizmu budynki rządowe, mieszkalne i usługowe, kościoły, meczety, synagogi, hotele, kina itd. Jedna część miejsca wpisanego na Listę światowego dziedzictwa obejmuje ten obszar, który ilustruje różne fazy planowania przestrzennego w okresie od 1893 do 1941 roku, a druga – pobliskie dzielnice zamieszkałe przez rdzenną ludność Arbate Asmera i Abbashawel, które nie zostały wcielone do wielkiego programu budowlanego. Asmara jest wyjątkowym przykładem urbanistyki wczesnego modernizmu z początku XX wieku i jej zastosowania w kontekście afrykańskim. |
|