Meczety w stylu sudańskim na północy Wybrzeża Kości Słoniowej

travel

Opis Komitetu Światowego Dziedzictwa:

Osiem małych meczetów wzniesionych z cegły suszonej na słońcu, w miejscowościach Tengréla, Kouto, Sorobango, Samatiguila, M’Bengué, Kong i Kaouara, charakteryzuje się wystającymi belkami, pionowymi przyporami zwieńczonymi ceramiką lub strusimi jajami oraz zwężającymi się ku górze minaretami. Są one przykładem modyfikacji stylu architektonicznego, który powstać miał około XIV wieku w mieście Dżenne, będącym wówczas częścią Imperium Mali, dobrze prosperującego dzięki szlakom handlowym karawan, przewożących przez Saharę złoto i sól do Afryki Północnej.

Począwszy od XVI wieku styl ten z regionów pustynnych zaczął rozprzestrzeniać się na południe, w stronę sudańskiej sawanny, ewoluując w kierunku niższej zabudowy i mocniejszych przypór w odpowiedzi na panujący tam wilgotniejszy klimat. Meczety są najlepiej zachowanymi spośród 20 takich budowli pozostałych na terenie Wybrzeża Kości Słoniowej, gdzie jeszcze na początku ubiegłego wieku były ich setki. Styl sudański, w którym wzniesiono meczety, charakterystyczny dla regionu sawanny w Afryce Zachodniej, rozwinął się między XVII a XIX wiekiem, kiedy kupcy i uczeni przemieszczali się z Imperium Mali w kierunku obszarów leśnych na południu, przedłużając tam szlaki handlowe. Budowle stanowią bardzo ważne świadectwo handlu transsaharyjskiego, który ułatwił ekspansję islamu i kultury muzułmańskiej. Są także przykładem połączenia muzułmańskich i lokalnych form architektonicznych w osobny, charakterystyczny styl, który przetrwał do dziś.