Świątynia Nieba, powstała w pierwszej połowie XV w., tworzy majestatyczny zespół budowli kultowych, położonych w ogrodach i otoczonych zabytkowymi zagajnikami iglastymi. Jej plan ogólny, podobnie jak plan każdej budowli, symbolizuje związek nieba i ziemi - świata boskiego i świata ziemskiego - istotę chińskiej kosmogonii oraz szczególną w tym związku rolę cesarza.