|
Opis Komitetu Światowego Dziedzictwa:
Bisotun leży na starożytnym trakcie handlowym łączącym irański płaskowyż z Mezopotamią. Natrafić tu można na pozostałości od prehistorii po czasy Medów, Achemenidów, Sasanidów i Ilchanów. Głównym zabytkiem tego stanowiska archeologicznego jest monumentalny relief wykuty w skale oraz inskrypcje wykonane pismem klinowym na zlecenie Dariusza I Wielkiego po objęciu przez niego tronu Imperium Perskiego w 521 r. p.n.e. Płaskorzeźba przedstawia Dariusza trzymającego łuk, jako symbol suwerenności, depczącego postać leżącą przed nim na plecach. Według legendy, postać prezentuje Gaumatę, medyjskiego maga i pretendenta do tronu, którego zabójstwo otwarło Dariuszowi drogę do władzy. Poniżej i dookoła płaskorzeźby znajduje się około 1200 wersetów opowiadających historię walk, które Dariusz stoczył w latach 521 – 520 r. p.n.e. przeciwko namiestnikom, próbującym rozbić imperium założone przez Cyrusa. Napisy wykonane są w trzech językach. Najstarszy jest tekst elamicki, odnoszący się do legend opisujących króla i buntowników. Następna jest babilońska wersja tych legend. Ostatnia część inskrypcji ma szczególne znaczenie, gdyż stanowi staroperską wersję opisu dokonanych czynów (res gestae), umieszczoną przez Dariusza po raz pierwszy właśnie w tym miejscu. Jest to jedyny znany monumentalny tekst Achemenidów, dokumentujący przywrócenie imperium przez Dariusza I. Jest on również świadectwem zmieniających się wpływów kulturowych w miarę rozwoju sztuki monumentalnej oraz pisma na terenie imperium perskiego. Znajdują się tu także zabytki z okresu Medów (VIII – VII w. p.n.e.) oraz z czasu panowania Achemenidów (VI – IV w. p.n.e.) i z późniejszego. |
|