|
Opis Komitetu Światowego Dziedzictwa:
Wzniesiony w 1006 r. n.e., liczący 53 metry wysokości grobowiec Qābusa Ibn Voshmgira znajdujący się nieopodal ruin starożytnego miasta Jorjan nad rzeką Gorgan w północno- wschodnim Iranie, jest świadectwem kontaktów plemion nomadów z Azji Środkowej z dawną cywilizacją półwyspu irańskiego. Grobowiec w formie wieży jest jedyną istniejącą pozostałością po Jorjanie, dawnym centrum kulturalnym i naukowym, zniszczonym przez Mongołów podczas najazdów w XIV i XV wieku. Wieża stanowi także wyjątkowy przykład zastosowania w architekturze muzułmańskiej innowacyjnej technologii budowlanej, który miał wpływ na późniejsze budownictwo sakralne w Iranie, Anatolii i Azji Środkowej. Zbudowany z ogniotrwałej cegły monument ma interesujący pod względem geometrycznym kształt zwężającego się ku górze walca o średnicy od 17 do 15,5 metra, zwieńczonego stożkowatym, ceglanym dachem. Ukazuje rozwój matematyki i nauki w świecie islamu na przełomie pierwszego i drugiego tysiąclecia. |
|